Dział intencji i liturgii 3 lipca

Opublikowano na 2 lipca, 2011 by wobroniekrzyza1
Ten wpis został opublikowany w kategorii Dział intencji i liturgii, wprowadziła Mirka Zielińska. Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.

2 odpowiedzi na „Dział intencji i liturgii 3 lipca”

  1. Ewa pisze:
    3 lipca, 2011 o 18:32

    Czternasta Niedziela zwykła

    Księga Zachariasza 9,9-10.
    To mówi Pan: Raduj się wielce, Córo Syjonu, wołaj radośnie, Córo Jeruzalem! Oto Król twój idzie do ciebie, sprawiedliwy i zwycięski. Pokorny – jedzie na osiołku, na oślątku, źrebięciu oślicy.
    On zniszczy rydwany w Efraimie i konie w Jeruzalem, łuk wojenny strzaska w kawałki, pokój ludom obwieści. Jego władztwo sięgać będzie od morza do morza, od brzegów Rzeki aż po krańce ziemi.

    Księga Psalmów 145(144),1-2.8-9.10-11.13cd-14.
    Chcę Cię wywyższać, Boże mój, Królu,
    i błogosławić imię Twe na zawsze i na wieki.
    Każdego dnia będę Cię błogosławił
    i na wieki wysławiał Twe imię.

    Pan jest łagodny i miłosierny,
    nieskory do gniewu i bardzo łaskawy.
    Pan jest dobry dla wszystkich,
    a Jego miłosierdzie ogarnia wszystkie Jego dzieła.

    Niechaj Cię wielbią, Panie, wszystkie dzieła Twoje
    i święci Twoi niech Cię błogosławią!
    Niech mówią o chwale Twojego królestwa
    i niech głoszą Twoją potęgę.

    Pan jest wierny we wszystkich swych słowach
    i we wszystkich swoich dziełach święty.
    Pan podtrzymuje wszystkich, którzy padają,
    i podnosi wszystkich zgnębionych.

    List do Rzymian 8,9.11-13.
    Bracia: Wy jednak nie żyjecie według ciała, lecz według Ducha, jeśli tylko Duch Boży w was mieszka. Jeżeli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten do Niego nie należy.
    A jeżeli mieszka w was Duch Tego, który Jezusa wskrzesił z martwych, to Ten, co wskrzesił Chrystusa z martwych, przywróci do życia wasze śmiertelne ciała mocą mieszkającego w was swego Ducha.
    Jesteśmy więc, bracia, dłużnikami, ale nie ciała, byśmy żyć mieli według ciała.
    Bo jeżeli będziecie żyli według ciała, czeka was śmierć. Jeżeli zaś przy pomocy Ducha uśmiercać będziecie popędy ciała – będziecie żyli.

    Ewangelia wg św. Mateusza 11,25-30.
    W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom.
    Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie.
    Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn, i ten, komu Syn zechce objawić.
    Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię.
    Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych.
    Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie».

    Odpowiedz
  2. Ewa pisze:
    3 lipca, 2011 o 18:32

    Czternasta Niedziela zwykła
    Komentarz do Ewangelii
    Św. Elred z Rievaulx (1110-1167), cysters
    Zwierciadło miłości, I, 30-31

    „Znajdziecie ukojenie”

    Ci, którzy skarżą się, że jarzmo Pana jest ciężkie pewnie jeszcze nie odrzucili całkowicie ciężkiego jarzma pożądliwości tego świata… Bo cóż jest słodszego, cóż daje więcej wytchnienia niż wolność od cielesnych poruszeń…? Co może być bliższe Boskiemu spokoju niż obojętność na czynione nam zniewagi, wolność od utrapień, prześladowań, zachowywanie jednakowego spokoju w powodzeniu i niepowodzeniu, wśród przyjaciół i nieprzyjaciół, niż upodobnienie się do Tego, który „sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi i zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych”? (Mt 5,45)

    Wszystko to w miłości, a bez niej nic. To w miłości istnieje prawdziwy spokój i prawdziwa słodycz, gdyż to ona jest jarzmem Pana. Jeśli, z łaski Pana, mamy tę miłość, znajdziemy ukojenie dla naszych dusz, gdyż „jarzmo Pana jest słodkie, a brzemię lekkie”. „Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest, nie unosi się pychą, nie dopuszcza się bezwstydu, nie szuka swego” (1 Kor 13,4-5).

    Pozostałe cnoty są dla nas jak środek transportu dla człowieka zmęczonego, lub jak pożywienie dla wędrowcy, albo też jak światło dla zagubionych w ciemnościach, lub jak broń dla walczących. Miłość zaś, która powinna być we wszystkich cnotach, aby mogły być one prawdziwie cnotami, jest sama w sobie, w ten szczególny sposób, odpocznieniem dla zmęczonego, schronieniem dla wędrowcy, światłem dla docierających do celu i doskonałą koroną dla zwycięzców.

    Odpowiedz

Dodaj komentarz