-
Najnowsze wpisy
Archiwum
- Listopad 2017
- Wrzesień 2017
- Sierpień 2017
- Sierpień 2016
- Kwiecień 2016
- Marzec 2016
- Luty 2016
- Sierpień 2015
- Kwiecień 2015
- Luty 2015
- Styczeń 2015
- Grudzień 2014
- Listopad 2014
- Październik 2014
- Wrzesień 2014
- Sierpień 2014
- Lipiec 2014
- Czerwiec 2014
- Maj 2014
- Kwiecień 2014
- Marzec 2014
- Luty 2014
- Styczeń 2014
- Grudzień 2013
- Listopad 2013
- Październik 2013
- Wrzesień 2013
- Sierpień 2013
- Lipiec 2013
- Czerwiec 2013
- Maj 2013
- Kwiecień 2013
- Marzec 2013
- Luty 2013
- Styczeń 2013
- Grudzień 2012
- Listopad 2012
- Październik 2012
- Wrzesień 2012
- Sierpień 2012
- Lipiec 2012
- Czerwiec 2012
- Maj 2012
- Kwiecień 2012
- Marzec 2012
- Luty 2012
- Styczeń 2012
- Grudzień 2011
- Listopad 2011
- Październik 2011
- Wrzesień 2011
- Sierpień 2011
- Lipiec 2011
- Czerwiec 2011
- Maj 2011
- Kwiecień 2011
Meta
Dział Intencji i Liturgii 24 lutego 2013 r.
Ten wpis został opublikowany w kategorii Dział intencji i liturgii, Wprowadziła Hortensja. Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.
św. Tarazjusz, biskup
Św. Terezjasz był poddanym Imperium Bizantyjskiego. Został podniesiony do godności konsula, a później sekretarza cesarza Konstantyna i jego matki Ireny. Wybrany patriarchą Konstantynopola wymógł na Radzie Głównej rozwiązanie sporu o sposób oddawania czci świętym obrazom. Jej dekrety zostały zatwierdzone przez papieża. Św. patriarcha naraził się cesarzowi, ponieważ odmówił mu uznania rozwodu z prawowitą cesarzową. Był świadkiem śmierci Konstantyna, spowodowanej przez jego matkę, przeżył panowanie i upadek cesarzowej Ireny i objęcia władzy przez uzurpatora Niceforusa. Całe życie św. Tarazjusza jako biskupa było pasmem pokuty, modlitwy i ciężkiej pracy nad uświęceniem swego kleru i wiernych. Charakteryzowało go ogromne miłosierdzie do biednych, których osobiście odwiedzał w domach opieki i szpitalach. Został wezwany po wieczną nagrodę w roku 806.
Łk 9, 28b-36 Przemienienie Pańskie
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
Jezus wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę, aby się modlić. Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe. A oto dwóch mężów rozmawiało z Nim. Byli to Mojżesz i Eliasz. Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał dokonać w Jerozolimie. Tymczasem Piotr i towarzysze snem byli zmorzeni. Gdy się ocknęli, ujrzeli Jego chwałę i obydwóch mężów, stojących przy Nim.
Gdy oni odchodzili od Niego, Piotr rzekł do Jezusa: «Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy. Postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza.» Nie wiedział bowiem, co mówi. Gdy jeszcze to mówił, zjawił się obłok i osłonił ich; zlękli się, gdy weszli w obłok.
A z obłoku odezwał się głos: «To jest Syn mój wybrany, Jego słuchajcie.» W chwili, gdy odezwał się ten głos, Jezus znalazł się sam.
A oni zachowali milczenie i w owym czasie nikomu nic nie oznajmili o tym, co widzieli.
Oto słowo Pańskie.
http://biblijni.pl/czytania/1634,slowa_ewangelii_wedlug_swietego_lukasza.html